Τα λόγια είναι φτηνά. Στις πράξεις φαίνονται όλα. Και στην πράξη, ο άνθρωπος αυτός πλουτίζει με το να γράφει χαζομαρίτσες που συνοδεύουν τον/την ZwangsarbeiterIn* το βράδυ, μετά το δεκάωρο, στο σπίτι, μπροστά από την τηλεόραση. Από τη στιγμή που δεν έχουν λεφτά για να βγούνε έξω, κάθονται και κανιβαλίζουν τηλεοπτικά νούμερα παραγωγής Καρβέλα. Για να νιώσουν καλά. Για να φύγει λίγος από τον κάματο της εργασίας και λίγο από το άγχος και την στεναχώρια της ημέρας. Υπάρχουν και χειρότερα από το να δουλεύεις 10 ώρες την ημέρα, 5 μέρες την εβδομάδα, για 550 ευρώ και χωρίς ασφάλιση. Επειδή κόπτεται ο κ. Καρβέλας για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης του νέου προλεταριάτου, γι’ αυτό κάνει ό,τι κάνει…

*Zwangsarbeiter: Εργάτης καταδικασμένος σε καταναγκαστική εργασία. Πολύ συνηθισμένη περίπτωση στη Γερμανία του Β´ Π.Π., σε μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Siemens, η Lorenz AG (σημερινή Alcatel), η Krupps και άλλοι μεγάλοι κολοσσοί του ευρωπαϊκού οικοδομήματος(1) που σήμερα ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή διευθύνεται από μάνατζερ που στέλνει η κάθε χώρα-μέλος της Ένωσης και όλοι μαζί συγκροτούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ύμνος αυτής της Ένωσης είναι η «Ωδή στην Χαρά»(2) του Μπετόβεν.

(1)Ο καθένας μπορούσε όμως να κερδίσει δώρα από αυτές τις επιχειρήσεις στα τηλεπαιχνίδια που σάρωσαν τους ελληνικούς δέκτες σε όλη τη δεκαετία του ’90. Με αρκετές από αυτές τις εταιρίες, αν όχι με όλες, το ελληνικό δημόσιο έκλεισε συμβάσεις εργασίας.

(2) Σου μπαίνουν ιδέες για την επιλογή του ύμνου. Από το «Η εργασία απελευθερώνει», επιγραφή έξω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εθνικοσοσιαλιστών, στο πιο μοντέρνο «εργασία και χαρά», μαζί με τους διάφορους οδηγούς για το «πώς να κρατάτε τους συνεργάτες σας (και όχι υπαλλήλους) ικανοποιημένους», η επιλογή της «Ωδής στη χαρά» ως ύμνο της Ένωσης με το Διευθυντήριο, αν μη τι άλλο, κρατάει μία συνέπεια στη στάση των εταιριών απέναντι στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η εναλλακτική λύση πάντως για τον ύμνο, απορρίφθηκε, λόγω εκσυγχρονισμού του επίσημου λεξιλογίου των γραφείων τύπου των εταιριών. Είναι που τα παιδιά που τα στελεχώνουν είναι μορφωμένα και φοράνε όμορφα, καθαρά ρούχα. Για ιστορικούς λόγους πρέπει να αναφέρουμε ότι η άλλη υποψηφιότητα ήταν του «δικού μας», του Διονύση Σαββόπουλου.

Και «Το Κόμμα των Αριστερών» της Γερμανίας τιμάει την επέτειο. Τα θερμά μου συγχαρητήρια…